Rubryka

Wydaje nam się, ze miłość jest w naszym życiu najważniejsza? Czy tak jest na prawdę czy bez miłości nie można się obejść? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam, we własnym zakresie doświadczeń życiowych, z których określi jak chce dalej żyć. Nie ważne czy były one dobre czy były one złe.  Każdy z nas ma także własne poglądy miłosne i własne określenia kto mu się podoba z wyglądu lub z charakteru. Miłość jest w naszym życiu niezbędna, ponieważ bez miłości nasze życie nie było by takie radosne, ale są tez chwile kiedy mamy ochotę się dla tej drugiej osoby zabić, że taką osobę znamy. czy warto się zabijać jeśli coś nie wyszło? Ja po własnych przeżyciach nie mam ochoty mieć znowu chłopaka, bo kolejny zranił, ale to nie jest tylko ich wina i nie wolno zwalać całej winy na nich, jeżeli na prawdę wina leży po środku. Podobają mi się blondyni ale większość chłopaków moich nie była blondynami. Każdy miał inny charakter i to jest najlepsze, ze każdy jest inny i ma coś w sobie co przyciąga. Ja postanowiłam już nigdy nie mieć chłopaka, bo na razie nie jest mi potrzebny. Ale chcę już nikomu nie przeszkadzać i to wdrążę w życie. Życzę powodzenia.

Dzisiaj święto narodowe. W takich dniach najlepiej się myśli o tym co dawno się wydarzyło i najlepiej jest brać z tego lekcje, żeby to się nie powtarzało nigdy więcej nam ani całemu światu. Żeby ani ból ani smutek ani śmierć nie przeszkodziło nam w szczęściu ani w niczym innym. Żeby nikt nie giną z ręki innych osób, żeby było dobrze. Chociaż czy teraz jest dobrze?  Wcale nie, ale nie jest aż tak źle jak kiedyś. I warto docenić to jak jest teraz, bo jest takie powiedzenie, że historia lubi się powtarzać  nie wiadomo czy nie będzie tak jak kiedyś, że się nie powtórzy to wszystko. Jedyne co nam pozostało to modlić się do boga i mieć nadzieję, ze już nigdy nie wrócą tamte gorzkie i pełne cierpienia dni męki dla nas wszystkich. Więc doceńmy to tak jak jest teraz , bo nie chcielibyśmy przeżyć tego co inni zrobili i czuli w obronie dla nas.  I cieszmy się wolnością jaką odzyskaliśmy po ciężkich 123 latach. Dla niektórych pewnie wydaje się to głupotą, ale musimy wybaczyć takim osobą, bo one jeszcze nie dorosły aby zrozumieć dobrze co im zawdzięczamy.

Kłamstwo jest złe, bo oszukujemy innych, ale najbardziej oszukujemy samych siebie.  I tak wszystko wyjdzie na jaw, cała prawda i będzie nam głupio. I będziemy się wstydzić i co tym osiągniemy? Nic, oprócz tego, że inni nam już w nic nie uwierzą i nie będą nam ufali, a nic nie jest tak cenne jak zaufanie. 

Zycie jest po to, żeby z niego korzystać do końca i z wszystkich sił;-) Ale co mamy zrobić jeśli okażę się, że mamy jakąś chorobę genetyczną, na którą umieramy? Nasze życie zaczyna się walić, tracimy cały sens życia i nie wiemy co dalej mamy ze sobą robić. Chodzimy zdołowani, przejmujemy się, ze nie zostało nam już wiele czasu, nie zwiedzimy świata, nie będziemy dalej uczyć się na własnych błędach, może już nigdy nie zjemy hamburgera i co wtedy trzeba robić? Na pewno nie siedzieć i płakać, bo to i tak nic nie da mam. Trzeba wstać i powiedzieć sobie " jeszcze zdążę coś zrobić i zobaczyć" Kiedy dowiadujemy się o tym co nas czeka w najbliższym czasie i z góry już wiemy ile nam zostało żyć, to wtedy zacznijmy coś robić, zacznijmy kontynuować nasze życie z wiedzą że nie zostało nam go wiele. Nie poddawajmy się tak od razu, nie przekreślajmy tego co może nam pięknie rozkwitnąć i przed śmiercią nas zadowolić, bo lepiej jest umrzeć z wiedzą, że zdążyło się coś zrobić, zobaczyć niż nie zdążyłam mu/jej tego powiedzieć..... czy coś innego. Nie wolno nam tracić uśmiechu z twarzy,  bądźmy dalej tacy sami jak jesteśmy, bo inni lubią i kochają nas za to jacy jesteśmy i zmiana naszego charakteru nie zawsze wyjdzie na dobre, bo można stracić coś co się naprawdę kocha.